Η τελευταία στάση

 

Μέσα Μαΐου, τελευταίες μέρες αυτής της σχολικής χρονιάς για τους περισσότερους μας. Για άλλους, οι τελευταίες μέρες της τελευταίας σχολικής τους χρονιάς. Κλείνει ένα τεράστιο μα ταυτόχρονα πανέμορφο κεφάλαιο της ζωής τους. Γεμάτο αναμνήσεις, γνωριμίες, φιλίες, στιγμές απλές και ξέγνοιαστες της καθημερινότητας. Τι είναι το άγχος; Τι είναι το άγχος μπροστά σε τόσες εμπειρίες, γνώσεις και χαμόγελα; Ποια διαγωνίσματα και ποιες εξετάσεις; Από αυτά όλοι έχουμε περάσει και θα περάσουμε. Και οι πανελλήνιες; Η τελευταία στάση.

Η εμπειρία των πανελληνίων ξέρουμε όλοι πως διαφέρει από μαθητή σε μαθητή. Παίζει ρόλο ο στόχος που έχει θέσει ο καθένας, η σχολή που τον ενδιαφέρει, πόσο πραγματικά θα αφοσιωθεί στο διάβασμα και αν θα έχει οργανώσει πετυχημένα το πρόγραμμα του. Φυσικά και δεν διακόπτουμε την ζωή μας επειδή δίνουμε πανελλήνιες. Μπορούμε να τα συνδυάσουμε όλα χωρίς να επηρεαστεί η ψυχική αλλά και η σωματική μας υγεία.

Ζωντανές αποδείξεις; Δυο μαθητές της τρίτης λυκείου του σχολείου μας. Ο ένας θέλει να περάσει παιδαγωγικά, την άλλη την ενδιαφέρουν σχολές θετικών επιστημών. Ο ένας διαβάζει 1 ώρα την ημέρα, η άλλη 7 ώρες την ημέρα. Και οι δυο όμως πιέστηκαν φέτος. Δεν γίνεται να μην πιεστεις σε μια τόσο συναισθηματικά φορτισμένη χρονιά. Για αυτό χρειάζεται να δίνουμε διαλείμματα στους εαυτούς μας. Όσα εμεις πιστεύουμε πως έχουμε ανάγκη.

Και τι αλλο να μην απομακρύνουμε; Τα αλλά όνειρα μας και τις άλλες ασχολίες μας. Όπως και μας είπε αυτός ο μαθητής, οι πανελλήνιες δεν επηρέασαν καθόλου τα αλλά χόμπι του. Δεν ταυτίζονται μεταξύ τους όποτε φυσικά και δεν άλλαξε αυτό το κομμάτι της ζωής του. Αλλά όπως είπαμε προηγουμένως, όλη η εμπειρία των πανελληνίων διαφέρει από μαθητή σε μαθητή. Η άλλη μαθήτρια, μας είπε πως δυστυχώς έχουν επηρεαστεί όλες οι υπόλοιπες ασχολίες που είχε. Το διάβασμα καταλαμβάνει την πλειοψηφία του χρόνου της και στο τέλος της ημέρας ούτως ή άλλως προτιμάει να ξεκουραστεί παρά να ξοδέψει και άλλη ενέργεια. Όλες οι απόψεις είναι δεκτές και κατανοητές γιατί ολοι ζούμε τα πάντα διαφορετικά και μοναδικά. Ερμηνεύουμε το καθετί με τον δικό μας τρόπο και δεν είμαστε εμείς λάθος επειδή ο άλλος τα ερμηνεύει αλλιώς.

Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως όλη η ιδέα των πανελληνίων ακούγεται πολύ τραγική και ψυχοφθόρα. Μήπως όμως δεν είναι τελικά ;
Μήπως δεν είναι όσο τραγική όσο παρουσιάζεται ; Βέβαια, η Γ λυκείου είναι πιο δύσκολη από τις προηγούμενες χρονιές, αλλά όχι ακατόρθωτη . Έτσι μας είπε μια μαθήτρια που το βιώνει αυτήν την περίοδο. Οι συμβουλές της για εμάς τους μικρότερους; Να ακούμε τον εαυτό μας όταν μας λέει να ξεκουραστούμε και να μην ξεπερνάμε σε ακραίο βαθμό τα όρια μας . Χρειαζόμαστε καθαρό μυαλό και ξεκούραση . Επίσης, όπως μας είπε ο άλλος μαθητής , να συνηθίζουμε να διαβάζουμε , όχι μόνο φέτος αλλά και από τις προηγούμενες χρονιές .Να έχουμε γνώσεις, βάσεις και να μην αφήνουμε κενά .

Εντάξει , και στην τελική όπως είπε και η μαθήτρια αυτή δεν θεωρεί πως αλλάζουν πολλά πράγματα στην ζωή της μετά το τέλος του σχολείου και την έναρξη της ενήλικης ζωής . Ναι μεν είναι μεγάλη η αλλαγή η λήξη της τελευταίας σχολικής της χρονιάς μετά από 12 ολόκληρα χρόνια , αλλά σε έναν μήνα περίπου πάλι ο ίδιος άνθρωπος θα είναι . Από την άλλη , ο άλλος μαθητής είναι πιο ανυπόμονος και «περίεργος» για την ζωή μετά το σχολείο . Η ζωή μετά το σχολείο . Ακούγεται τρομακτικό μα ταυτόχρονα μια καινούργια πρόκληση . Και για αυτούς τους δυο μαθητές αυτή η πρόκληση απέχει μόνο μια τελευταία στάση . Οι πανελλήνιες.